Workshop on digital Ex/Inclusion

Ο Thomas Diafas, στο πλαίσιο των παράλληλων εκδηλώσεων του Beyond DisDance, προσφέρει ένα διήμερο εργαστήριο με επίκεντρο την εξερεύνηση του ψηφιακού αποκλεισμού, σε συνεργασία με μια ομάδα ατόμων με και χωρίς αναπηρίες.

Χρησιμοποιώντας συμμετοχικές και συμπεριληπτικές πρακτικές κινηματογράφησης, ο στόχος είναι να παρασχεθεί μια πλατφόρμα για τους συμμετέχοντες να μοιραστούν τις προσωπικές τους εμπειρίες σχετικά με τον ψηφιακό αποκλεισμό και την ψηφιακή ένταξη. Το εργαστήριο στοχεύει να εξοπλίσει τα άτομα με βασικές δεξιότητες στη δημιουργία ταινιών και σκηνοθεσίας, χρησιμοποιώντας εύχρηστες, μη επαγγελματικές κάμερες.

Ο Thomas θα εφαρμόσει συνεργατικές μεθόδους εμπνευσμένες από την έννοια του παιχνιδιού, δημιουργώντας ένα περιβάλλον που ενθαρρύνει εναλλακτικές προσεγγίσεις στις παραδοσιακές ιεραρχικές δομές που συχνά συναντώνται στις ομάδες παραγωγής ταινιών. Το έργο ξεκίνησε στο πλαίσιο του δικτύου "INCLUDE+ Network", το οποίο προάγει εκπαιδευτικές δραστηριότητες για την Ψηφιακή Ένταξη μέσω της τέχνης. Το εργαστήριο έχει ήδη προσφερθεί στην Αθήνα το 2024 με την υποστήριξη και συνεργασία της Liminal LTD.

Τόπος: Synergeio
Ώρες εργαστηρίου:

• 13/09, 18:00-21:00
• 14/09, 10:00-13:00
  Κόστος: 30 ευρώ / Για φοιτητές και άτομα με αναπηρίες: δωρεάν
  *Τα αποτελέσματα του εργαστηρίου θα παρουσιαστούν το Σάββατο 14/09 στις 18:00, ακολουθούμενα από συζήτηση με το κοινό.

Φόρμα Εγγραφής: Εδώ

Βιογραφικό
Ο Thomas Diafas (Θεσσαλονίκη, 1987) είναι Έλληνας-Δομινικανός διαθεματικός καλλιτέχνης και εκπαιδευτικός. Η πρακτική του επικεντρώνεται στην έννοια της φροντίδας στην εκπαίδευση και στην αγορά εργασίας, με στόχο την καταπολέμηση του άγχους και της κατάθλιψης.
Έχει δημιουργήσει ένα υβρίδιο παραστατικών τεχνών με τίτλο “Performing the Real,” που στοχεύει στην εξέταση των διαφορών μεταξύ πραγματικής ζωής και τέχνης. Πρόσφατα μετακόμισε στο Βερολίνο, όπου συνεχίζει την έρευνά του πάνω στις πρακτικές φροντίδας και τις διαγενεακές τραυματικές εμπειρίες. Παράλληλα, εξερευνά την πράξη του “φιλιού” σε δημόσιους και ιδιωτικούς χώρους μέσω ιστορικών έργων τέχνης, για να δημιουργήσει μια νέα δική του παραστατική δουλειά.